Kiedyś, dawno, dawno temu (czyli na wiosnę), była sobie taka zupa, która była przepyszna, ale została przeze mnie zapomniana, na szczęście odnalazła się w gąszczu katalogów fotograficznych. To wrzucam pyszne wspomnienie.
16 sierpnia 2014
12 sierpnia 2014
TOFU ZE SZPINAKIEM
Tofu – twarożek sojowy otrzymywany w procesie koagulacji mleka sojowego, wg legendy wynaleziony w Chinach w 164 r. n.e. przez Liu Ana.
W Chinach twarożek nazywany jest 豆腐 dòufǔ, na Zachodzie jego nazwa jest znana w fonetyce japońskiej. Chińskie tōfu jest delikatniejsze i chudsze od japońskiego ze względu na inną tradycję przygotowywania mleka sojowego. W Japonii tōfu zaczęto przyrządzać dopiero w drugim tysiącleciu n.e. Jada się je także w Korei, Wietnamie, Tajlandii i innych państwach regionu.
Tofu jest bogatym źródłem białka, co ma szczególne znaczenie w opartej głównie na niskobiałkowym ryżu i pozbawionej mleka kuchni chińskiej. Jest także źródłem roślinnych tłuszczów nienasyconych i wielu witamin. Tōfu jest niskokaloryczne i nie zawiera cholesterolu. Stanowi często spotykany składnik oryginalnych potraw orientalnych i kuchni europejskiej, dań mięsnych, wegetariańskich i wegańskich.
W tofu znajduje się białko sojowe, zawierające aminokwasy egzogenne. Ponad 80% znajdującego się w nim tłuszczu roślinnego to tłuszcze nienasycone, kwas linolowy oraz lecytyna, co stało się powodem rozpowszechnienia poglądu o atrakcyjności tofu jako ich źródła w diecie człowieka.
Tofu jest również źródłem wapnia, a także innych soli mineralnych i witamin: soli żelaza, fosforu, potasu, sodu, witamin z grupy B, choliny i witaminy E.
Wartość składników odżywczych w 100 g:
białko 11,0 g
tłuszcz 5,0 g
węglowodany 0,4 g
cholesterol 0,0 g
wapń 146,0 mg
fosfor 105,0 mg
żelazo 1,7 mg
witaminy z grupy B 0,09 mg
wartość energetyczna 80-100 kcal.
Źródło: wikipedia.org
W Chinach twarożek nazywany jest 豆腐 dòufǔ, na Zachodzie jego nazwa jest znana w fonetyce japońskiej. Chińskie tōfu jest delikatniejsze i chudsze od japońskiego ze względu na inną tradycję przygotowywania mleka sojowego. W Japonii tōfu zaczęto przyrządzać dopiero w drugim tysiącleciu n.e. Jada się je także w Korei, Wietnamie, Tajlandii i innych państwach regionu.
Tofu jest bogatym źródłem białka, co ma szczególne znaczenie w opartej głównie na niskobiałkowym ryżu i pozbawionej mleka kuchni chińskiej. Jest także źródłem roślinnych tłuszczów nienasyconych i wielu witamin. Tōfu jest niskokaloryczne i nie zawiera cholesterolu. Stanowi często spotykany składnik oryginalnych potraw orientalnych i kuchni europejskiej, dań mięsnych, wegetariańskich i wegańskich.
W tofu znajduje się białko sojowe, zawierające aminokwasy egzogenne. Ponad 80% znajdującego się w nim tłuszczu roślinnego to tłuszcze nienasycone, kwas linolowy oraz lecytyna, co stało się powodem rozpowszechnienia poglądu o atrakcyjności tofu jako ich źródła w diecie człowieka.
Tofu jest również źródłem wapnia, a także innych soli mineralnych i witamin: soli żelaza, fosforu, potasu, sodu, witamin z grupy B, choliny i witaminy E.
Wartość składników odżywczych w 100 g:
białko 11,0 g
tłuszcz 5,0 g
węglowodany 0,4 g
cholesterol 0,0 g
wapń 146,0 mg
fosfor 105,0 mg
żelazo 1,7 mg
witaminy z grupy B 0,09 mg
wartość energetyczna 80-100 kcal.
Źródło: wikipedia.org
2 sierpnia 2014
LEMONIADY NA ORZEŹWIENIE
Nie wiem jak u was, ale u mnie, na południu jest bezlitośnie gorąco. Jedyne o czym myślę, to coś zimnego do picia... I zaraz coś zrobię.
A to moje propozycje na upały. Mam zamiar wypróbować wszystkie. Chyba zdążę... ;)
Subskrybuj:
Posty (Atom)